марг

[مرگ]

муриш, мавт, фавт, аҷал; мамот, фано: марги ногаҳонӣ, марги ногузир, ҷанги маргу зиндагонӣ; аз чанголи марг раҳоӣ ёфтан, ҷанг бо марги беамон кардан, рӯзи маргаш расидааст; марги бемаҳал мурдан пеш аз вақти маълум, марги барвақт; марги муфоҷо(т) марги ногаҳонӣ; фариштаи марг ниг. малакулмавт; дар дами марг будан наздик ба марг будан, дар дами назъ будан; марг ба… нест шавад…, барҳам хӯрад…, бимирад…; бо марг даст ба гиребон шудан бо марг мубориза бурдан (барои зинда мондан); ҷонбозӣ кардан, ҷонро ба хатар андохтан; дар дами марг будан дар ҳолати наздик ба мурдан будан; дил ба марг ниҳодан маргро ба назар гирифтан; ба мурдан розӣ шудан; заҳри маргат шавад сабаби мурдани ту шавад, сари туро хӯрад (таъбири дашном); марги бо дӯстон (ё ёрон) тӯй аст (зарб.) аз сар гузаронидани ҳар фалокат ва нохушӣ ҳамроҳи дӯстон, бо ҷамоат саҳл аст, мурдан бо ёрон ид аст